پرچ

پرچ (Rivet) یک نوع اتصال دائمی مکانیکی است که برای اتصال دو یا چند قطعه به یکدیگر به کار می‌ رود. پرچ معمولاً از جنس فلز ساخته می‌ شود و شامل یک بدنه استوانه‌ای و یک سر است. هنگام نصب، بدنه پرچ از داخل سوراخ‌های قطعات عبور داده می‌شود و سپس با اعمال فشار یا ضربه، انتهای آن تغییر شکل می‌دهد و به صورت یک سر دوم در می‌آید. به این ترتیب، قطعات به صورت محکم و دائمی به هم متصل می‌شوند. استفاده از پرچ‌ها در صنایعی مانند ساختمان‌سازی، هواپیماسازی، خودروسازی و صنایع فلزی بسیار رایج است، زیرا استحکام بالا و قابلیت اعتماد زیادی دارند.

پرچ‌ها انواع مختلفی دارند، از جمله پرچ‌های جامد، نیمه‌لوله‌ای، و پرچ‌های پاپ (Blind Rivet) که بدون نیاز به دسترسی به هر دو طرف قطعه نصب می‌شوند. انتخاب نوع پرچ به کاربرد، ضخامت قطعات و شرایط محیطی بستگی دارد. مزیت اصلی پرچ نسبت به پیچ و مهره این است که اتصال دائمی و مقاوم‌تری ایجاد می‌کند و احتمال شل شدن در اثر لرزش یا فشار کمتر است. با این حال، معایبی مانند عدم امکان جداسازی آسان و نیاز به ابزار مخصوص برای نصب نیز وجود دارد.

شاید برای شما این سوال به وجود بیاید که پرچ کاری چیست؟ پرچ کاری یک عملکرد متدوال برای وصل کردن قطعات می باشد که در ادامه این مقاله به توضیح مختصری درباره اینکه پرچ کاری چیست می پردازیم.

در ابتدا، حفره هایی در بخش های مد نظر با انواع شیوه های زیر فشار به وجود می آید. برای قطعات کوچک، فرآیند پرچ را می توان به شکل دستی انجام داد. برای عملکردهای دیگر و صنعتی، پرچ کردن با کمک گیری از ماشین هایی مثل چکش پنوماتیک صورت می گیرد.

پرچ کردن قطعات نازک نسبت به صفحات ضخیم راحت تر است. پس از گذاشتن پرچ در قسمت مد نظر، با کوبیدن یا شکستن آن، دم (ساقه) تغییر حالت و شکل می دهد که موجب پهن شدن پرچ گشته و به طور معمول ساقه آن به اندازه یک و نیم برابر قطر اصلی منبسط می شود